sobota, 30 kwietnia 2016

[11] Drżenie aut. Maggie Stiefvater

Tytuł: Drżenie
Tytuł oryginału: Shiver
Autor: Maggie Stiefvater
Wydawnictwo: Wilga
454 strony
Okey. Przyznaję się na wstępie. Nigdy nie fascynowały mnie wilki. Ani wilkołaki. Nawet w "Zmierzchu", oczywiście, byłam Team Edward. I tak naprawdę gdyby mi koleżanka nie poleciła tej książki, to w życiu nawet nie spojrzałabym w jej stronę. W Polsce temperatury nie są wysokie, szczególnie o tej porze roku, więc po co miałabym jeszcze czytać o śniegu? Ale zrobiłam to. Przeczytałam.



Przeczytałam i szału nie ma. Za to jest śnieg i wycie. Ale przede wszystkim wilki. No i trochę śniegu. Nawet na okładce jest wilk! O, śnieg też...

...

Mam  dwie koleżanki, które czytały "Drżenie" i tak je zachwalały, że niemalże się posikały. No cud, miód i brak już słów! Tylko, że w cale nie. No nie.

"Drżenie" to kolejne paranormal romance. Nie różni się niczym od innych. No może prócz motywem wilkołaków, wysuniętym na pierwszy i jedyny plan. Bardzo prosta, jednowątkowa, ale wcale nie czyta jej się szybko! Nie, nie... Nie ma tak łatwo. Autorka nasmarowała ponad 400 długich stron. Wszystko byłoby fajnie. Lubię cegiełki. Ale nie było fajnie, bowiem Maggie Stiefvater zdecydowała się, że napisze 400 długich i do tego nudnych stron. Brak finezji po prostu powala. Niezbyt inteligentna i nie wymagająca. Doskonała dla tych, którzy przeczytali może ze 2 książki... Albo na pierwsze spotkanie z ułożoną numerycznie kupą kartek, które chyba, bo nie ma pewności, nazywają książką.


Narracja jest prowadzona z dwóch perspektyw. Chyba każdy się już domyśla z czyich. Oczywiście wilkołaka i jego dziewczyny. Uroczo! Do tego pod nazwą każdego rozdziału (autorka wykazała się niemałą przebiegłością oznaczając je liczbami zapisanymi słownie) i imieniem bohatera, który aktualnie opowiada o wydarzeniach, Maggie Stiefvater zamieściła temperaturę na dworze. Dobra, to w sumie mogło się przydać w niektórych sytuacjach.

Główniej bohaterki – Grace – nie lubiłam, ale też nie nie lubiłam. Jest mi tak całkowicie obojętna, że pozwolę sobie już bez dalszych gawęd przejść do postaci Sama – chłopaka Grace. To wszystko, co musicie o nim wiedzieć. Uwaga: rozdziały Sama były dużo lepsze niż Grace. Właściwie, to można by się zastanowić nad pomijaniem rozdziałów Grace... Albo pominięciem Grace... Nie, może nie idźmy w tę stronę.

W "Drżeniu" nie ma wybitnego stylu. Autorka opisuje wszystko w sposób: poszedł, przyszedł, zrobił, koniec. I to wszystko. Oczywiście książka ma swoje momenty, ale jest ich na tyle mało, że to aż zdumiewa. Na początku są dwa albo trzy, a potem to już tylko "Nieeee, Sam, nie przemieniaj się! Zrobię wszystko by cię uratować! Jak bardzo żałuję, że ja też nie mogę być wilkiem! Ach, kocham cię! Sratatatatata! Bla, bla bla bla!" Może jestem nie wrażliwa. I się czepiam. Może przede wszystkim się czepiam. Ale oprócz i tak nudnej fabuły tam nic nie ma! NIC! Nic a nic. Boję się zajrzeć do następnego tomu, żeby nim nie rzucić.

Podsumowując "Drżenie" nie jest zachwycające. A właściwie to jest. Zachwyca i zapiera dech w piersiach jeżeli 1. lubisz psy, wilki, szczury, konie, chomiki i inne wsio* 2. przeczytałeś od 5 książek w dół. Doliczają lektury szkolne, oczywiście. A właściwie, to gdy spełniasz tylko 2. punkt, to polubisz "Drżenie". A właściwe, to stawkę możesz zmniejszyć do 0. A właściwie, to nie musisz czytać "Drżenia". 

*Nie sugerujcie się tym punktem. Lubię zwierzaki.

20 komentarzy:

  1. Dobrze, że ostrzegłaś bo się zastanawiałem nad tą książką.
    Pozdrawiam :)
    nie-mam.swojegobloga.com/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ha, ha, ha! Nie chcę tak atakować "Drżenia", ale faktycznie trochę zdrowia mnie kosztowało. Może to zależy od nastawienia. :)

      Usuń
  2. Nigdy nie fascynowały mnie wilki czy wilkołaki. Jak widac- kolejna kopia Zmierzchu. Nie wiem, czym się zachwycać.
    Lena z: http://przebudzenie-ksiazek.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja chętnie przeczytam, bo recenzja recenzją, a jednak każdy ma inny gust. :) Bardzo podoba mi się wznowienie tej serii przez YA!, okładki są naprawdę ładne, choć te również są miłe dla oka.
    Pozdrawiam! :))
    http://natalie-and-books.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak. Nowe okładki są naprawdę śliczne. Niestety ja posiadam starszy egzemplarz. :(
      Pozdrawiam.

      Usuń
  4. Fajna recenzja, taka totalnie na luzie :D
    Dobrze, że wiem, że nie warto marnować czasu na tę książkę :D
    Pozdrawiam ! Dolina Książek

    OdpowiedzUsuń
  5. a chcialam to przeczytac a tu sie okazuje dnem :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Spróbuj. A nuż Tobie podpasuje. ;)Są różne gusta.
      Pozdrawiam.

      Usuń
  6. Czytałam całą trylogię. Ogólnie podobała mi się, chociaż były chwile, gdy zastanawiałam się, co ja w ogóle czytam :) Podobał mi się sam wątek wilkołaków, jednak już sposób opisania tego często nudził. Ale ja mimo wszystko polubiłam historię Sama i Grace... i z tego co pamiętam dalsze tomy były lepsze, ale nie mogę tego potwierdzić na 100%, bo czytałam dość dawno ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja trochę się boję sięgnąć po kontynuację, ponieważ bardzo często są dużo gorsze, ale skoro mówisz, że są lepsze... :)

      Usuń
  7. Nie jestem sympatyczką wilkołaków więc tytuł raczej sobie odpuszczę... Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Za wilkołakami nie przepadam, ale tą serię pokochałam od pierwszych stron. Kiedyś czytałam ją na bieżąco i z niecierpliwością czekałam na każdy kolejny tom. To ciepła opowieść :)
    Justyna z livingbooksx.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Szkoda, że mi się aż tak bardzo nie spodobała. ;(

      Usuń
  9. Ostatnio przez przypadek dowiedziałam się o tej książce, ale raczej nie będę czytać, bo to nie mój gust :/

    P.S. Śliczny nagłówek :)

    Pozdrawiam, Jabłuszkooo ♡
    Szelest stron - kilk!

    OdpowiedzUsuń
  10. Już jakiś czas temu słyszałam o tej powieści, ale wyleciała mi z głowy w gąszczu interesujących innych książek. Nie wiem jednak, czy chcę wydać na nią swoje pieniądze. Może zapoluję na nią w bibliotece:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak. Biblioteka to zdecydowanie dobry pomysł.

      Usuń